تجربه ثابت کرده است که اگر میز و منصب ها بین دوستان و اقوام و وابستگان اعضای شورای شهر تقسیم شود، اصل نظارت که یکی از بدیهی ترین وظایف پارلمان شهر است نفی شده و شهر را به ناکجاآباد سوق می دهد؛ چه بسا هر یک از اعضا، در واهمه انتقاد دیگران نسبت به وابستگان خود، جسارت انتقاد از فلان برنامه یا رویکرد مدیریتی را نخواهد داشت.